- Producent: Vulcan-Werke, Szczecin, Niemcy Rozpoczęto: 1913 Długość: 75,6 m Szerokość: 17,5 m Wysokość: 6,4 m Przemieszczenie: 4579 ton Prędkość: 15 węzłów
Muzeum mariny w Tallinnie
W maju 2012 w Tallinie otwarto najciekawsze Muzeum-lennusadam (letni port), którego ekspozycja nazywa się „Ocean przygody”.
Na tej wycieczce będziemy zapoznać się z unikalnymi hangary, które zostały zbudowane na mocy dekretu Mikołaja II w 1916-1917, i zobaczyć, jak prawdziwy okręt podwodny, co wygląda jak samolot, dowiedzieć się wiele niesamowitych opowieści związanych z morzem, Zanurz się w głębinach morza na żółtej łodzi podwodnej, możesz poczuć się jak prawdziwy pilot, kontrolowanie płaszczyzny i zenitchikom, burzenie bombowców wroga.
Konieczność nabycia okrętów podwodnych była uzasadniona w taki sam sposób, w jaki pozwalała na jednokrotne rozwiązanie kilku zadań wojskowych i strategicznych…
Twierdzono, że okręty podwodne były „bronią małych państw”, które nadają się do tych biednych państw, które nie mogły sobie pozwolić na duże pancerniki, krążowniki, lotniskowce, aby chronić swoje granice morskie…
Dwa okręty podwodne zbudowano w Wielkiej Brytanii na zlecenie rządu estońskiego. W dniu 12 marca 1937 odbyło się uroczyste przeniesienie podwodnego „Kalev” do Estońskiej strony, a 14 maja 1937 na łodzi podwodnej „Lembit” podniosła banderę Estonii…
Okręt podwodny „Lembit” podczas II wojny światowej wygrał trzy zwycięstwa, Los drugiego okrętu podwodnego nie jest dokładnie znany, sugerują, że…
W okresie nawigacyjnym 1954, starty szkolenia torpedy, Strzelanie kule i inscenizacja kopalni odbyły się na łodzi podwodnej po raz ostatni…
Cenny eksponat Estoński Muzeum morskiego jest przełamanie „Suur Tõll”, który jest obecnie Moored w letnim porcie w pobliżu murów Muzeum, i jest największym żyjącym załamaniem pary na świecie. w 1912, car Rosji był Ogłoszono konkurs na stworzenie przetworzenia lodów dla estońskiego wybrzeża Bałtyku.
Koszt projektu było 970 310 rubli-oczywiście ogromne dla tych czasów kwoty.
Do dnia dzisiejszego, ’ Suur Area ’ ’ jest jednym z trzech przetrwających przeżyciach parowych w Europie Północnej. Najstarsza z nich-fińska ’ Tarmo ’ ’, zbudowana w 1907, i najmłodsza-szwedzka „Sankt Erik”, która była gotowa w 1915. Nasz „obszar Suur”, zbudowany w 1914, w tym trzy jest największym i najpotężniejszym i najlepiej zachowane w oryginalnej formie przełamanie parą.
Dane techniczne: